Merijn van Beusekom (1988) is theatermaker en creatief ondernemer. In 2016 ontving zij haar diploma van de Opleiding Theaterdocent aan de Amsterdamse Hogeschool voor de kunsten, Academie voor Theater & Dans. Sindsdien werkt zij met vele verschillende doelgroepen in het amateur circuit, waar zij theater mee maakt; van jonge kinderen tot volwassenen. Ook profileert zij zichzelf als spelende maker in het interdisciplinaire werkveld en op het gebied van locatietheater. In 2021 bracht zij tevens een verhalenbundel uit in eigen beheer, met zeer korte verhalen.
Het werk van Merijn kenmerkt zich als beeldend, sferisch en absurdistisch. De tragische mens, zoals die in de filosofie beschreven wordt, staat veelal centraal. Ze probeert in haar werk de kleinmenselijke problemen te vangen en deze, door ze in een poëtische vertelling neer te zetten, universeel te maken. Beeld, compositie en muziek zijn veelal startpunt van een maakonderzoek en meestal komt vrijwel direct de taal om de hoek kijken.
In de laatste jaren heeft Merijn zich specifiek ontwikkeld in het werken op locatie. Vanuit een locatie laat zij, soms met slechts een thema, scène materiaal ontstaan en bouwt hierop verder. ‘De ruimte, of juist het gebrek hieraan, het materiaal, natuurlijk dan wel niet, de vormen en lijnen die te zien zijn, het vergezicht op de achtergrond, het weer en de seizoenen. Het is allemaal een bron van inspiratie. Eigenlijk brengt alles bij elkaar een sfeer met zich mee dat mijn associatieve brein prikkelt. Ik vind het heel interessant om aan een locatie iets toe te voegen dat daar niet snel zou plaatsvinden. Iets dat vervreemdend werkt’.
Naast het werken op locatie heeft Merijn een fascinatie voor transparantie. In het theater betekent dit dat het construct van het werk zichtbaar mag zijn en dat er direct contact is met het publiek of de omgeving. Alles dat aanwezig is, doet mee. ‘Humor is een heel belangrijk element in hetgeen ik maak. Ik vind het belangrijk dat de kijker zich uitgenodigd voelt om mee te kijken in het melancholische hoofd dat ik soms heb. Het mooiste is als ze via deze weg ook een beetje herkenning voelen en daardoor misschien zelfs troost kunnen ervaren. Want, ik snap soms echt helemaal niet wat we hier met z’n allen aan het doen zijn op de wereld en waarom en ik weet zeker dat er meer zijn die er zo over denken. Dan kunnen we er maar beter met z’n allen af en toe over grinniken in ons vuistje’.
Tijdens haar residentie bij GinDS vertrekt Merijn vanuit het gegeven perspectief. Het maken van theater is voor haar als het maken van een compositie. ‘Ik kies zorgvuldig beeld, woord, beweging, licht, geluid en stilte en zet dit in een bepaalde volgorde. De speelvloer zie ik als een leeg canvas’. Bij GinDS is er op locatie al een canvas met een heel interessant lijnenspel. De lange dijk met het fietspad ernaast, de rijen bomen, de driehoekige vormen van het exterieur van de Batterij en het gangenstelsel van de bunker zelf. Bovenop de dijk spreekt het perspectief tot haar verbeelding. ‘In eerste instantie heeft dit een beeldend component, maar het staat al gauw metafoor voor meer. Perspectief betekent iets van een bepaalde kant belichten, of in de verte kijken, naar een stip aan de horizon. En er is een verdwijnpunt bij perspectief, terwijl je juist niet wil dat er iets verdwijnt maar dat er perspectief geboden word. En, kan er ook iets tevoorschijn komen uit dat verdwijnpunt?’
Merijn werkt in drie weken toe naar een eindresultaat dat te zien zal zijn op DaarGinDS 2022. Of dit in de vorm van een performance of installatie gaat zijn laat zij nog open.